هرآنچه که باید راجع به انسولین و مقاومت به انسولین بدانیم - وبلاگ گردشگر مدرن

به گزارش وبلاگ گردشگر مدرن، انسولین به صورت طبیعی، به وسیله پانکراس فراوری و ترشح می گردد. در بسیاری از موارد، برای درمان دیابت از انسولین استفاده می گردد زیرا در یک گروه از بیماران، فراوری انسولین به وسیله بدن به طور کامل متوقف می گردد؛ (دیابت نوع 1) و در گروه دیگر، بدن نمی تواند از انسولین موجود به خوبی استفاده نماید (دیابت نوع 2).

انسولین چیست؟

انسولین هورمونی است که به وسیله لوزالمعده ترشح می شود. نقش اصلی انسولین، تعیدل میزان مواد مغزی است که در جریان خون در حال گردش است. اگرچه انسولین اکثرا در کنترل قند خون نقش دارد، اما کتابولیسم چربی و پروتئین را نیز تحت تاثیر قرار می دهد.

زمان مصرف غذاهای حاوی هیدروکربن، میزان قنو خون شما افزایش می یابد. سلول های لوزالمعده شما، این افزایش در قند خون را حس می نمایند و اانسولین را در جریان خون شما ترشح می نمایند. سپس، انسولین به وسیله جریان خون در کل بردن شما حرکت می نماید، و به سلول ها می گوید که قند خون را مصرف نمایند.

این فرآیند سبب گاهش میزان قنو خون می وشد. بخصوص قنو خون بالا می تواند دارای اثرات سمی نیز باشد که سبب آسیب شده و اگر درمان نشود، بطور بالقوه سبب مرگ می شود. اما، سلول ها گاهی بطور صحیح به انسولین پاسخ نمی دهند.

این مورد، مقاومت به انسولین نامیده می شود. تحت چنین شرایطی، لوزالمعده شما حتی انسولین بیشتری را برای کاهش میزان قند خون فراوری می نماید. این امر سبب میزان قند خون بالا در خون می شود، که هیپرینسولینمی نامیده می شود. در طول زمان، ممکن است سلول های شما بطور روزافزون نسبت به انسولین مقاوم شود، و به افزایش انسولین و میزان قند خون می شود.

در نهایت، لوزالمعده شما ممکن است آسیب ببیند، که سبب کاهش فراوری انسولین می شود. بعد از اینکه میزان قنو خون از یک میزان آستانه می گذرد، ممکن است مبتلا به دیابت نوع 2 شناخته شوید. مقاومت به انسولین دلیل اصلی این بیماری متداول است که 9% از افراد جهان به آن مبتلا هستند.1

انواع انسولین

انسولین های سریع الاثر مانند انسولین لیسپرو (Lispro) ساخت شرکت Eli Lilly، اسپارت (Aspart) ساخت شرکت Novo Nordisk و یا گلولایزین (glulisine) ساخت شرکت Sanofi-aventis. شروع اثر این انسولین ها 5 دقیقه پس از تزریق، حداکثر اثر 1 ساعت و طول اثر 2 تا 4 ساعت است.

انسولین رگولار یا کوتاه اثر

شروع اثر غالباً 30 دقیقه پس از تزریق، حداکثر اثر 2 تا 3 ساعت و طول اثر 3 تا 6 ساعت است.

انسولین میانه الاثر

شروع اثر 2 تا 4 ساعت پس از تزریق، حداکثر اثر 4 تا 12 ساعت و طول اثر 12 تا 18 ساعت است.

انسولین طولانی اثر

شروع اثر 6 تا 10 ساعت و طول اثر 20 تا 24 ساعت است. دو نوع تازه طولانی اثر به بازار عرضه شده است: گلارژین (glargine) و دتمیر (detmir). این انسولین ها در عرض 2 ساعت اثر می نماید. حداکثر اثر ندارد و طول اثرشان 24 ساعت است.

انسولین های از پیش مخلوط شده مانند انسولین های 30/70، 50/50 و یا نوومیکس 30، در بیمارانی که با کشیدن و مخلوط کردن انسولین از دو شیشه متفاوت، مشکل دارند و یا به کشیدن میزان دز مناسب از هر کدام قادر نیستند یاری نماینده است. بعلاوه در بیمارانی که دید کافی ندارند و یا در گذشته با این انسولین ها، بیماریشان حالت پایدار پیدا نموده است مصرف می شود.2

خصوصیات انسولینانسولین ها دارای سه مشخصه است:

شروع اثر

عبارت است از مدت زمانی که طول می کشد تا انسولین پس از تزریق، شروع به کاهش قند خون کند.

حداکثر اثر

عبارت است از زمانی که انسولین تزریق شده به حداکثر اثر خود در کاهش قند خون رسیده است.

طول اثر

حداکثر زمانی که انسولین تزریق شده اثر کاهنده در قند خون دارد.2

اثر انسولین در بدن چیست؟

انسولین را می توان یک هورمون آنابولیک در نظر گرفت چون در فرایندهای ساخت و ذخیره و برعکس، آزادسازی ترکیبات لازم جهت متابولیسم قند نقش دارد و بعلاوه بر روی عملکرد سایر هورمون ها نیز اثر می گذارد. بدون وجود انسولین، سلول ها قادر به استفاده از گلوکر خون نیستند و باید از مولکول دیگری برای تأمین انرژی خود استفاده نمایند. از نمونه های اثر انسولین در بدن، می توان موارد زیر را نام برد:

افزایش گلیکوژنز و کاهش گلیکوژنولیز در ماهیچه و کبد

کاهش گلیکوژنز در کبد

افزایش گلیکولیز در کبد و بافت چربی

کاهش تخریب اسیدآمینه ها در کبد

افزایش ورود گلوکز به سلول ها و سنتز پروتئین در عضلات، کبد و بافت چربی

کاهش لیپولیز

افزایش لیپوژنزیز و استری شدن اسیدهای چرب در کبد و بافت چربی

تنظیم فراوری میزان کافی سروتونین.3

مقاومت به انسولین چیست؟

گاهی انسولین، به میزان کافی در بدن ترشح می شود اما سلول ها پاسخ مناسبی به آن نشان نمی دهند که به این شرایط مقاومت به انسولین گفته می شود. پانکراس در پاسخ به این اختلال، میزان بیشتری انسولین فراوری می نماید تا قند خون را کاهش دهد که در نهایت به افزایش شدید انسولینِ خون می انجامد.

در پی افزایش فراوری انسولین، به مرور زمان مقاومت سلول ها نسبت به انسولین، افزایش خواهد یافت و به دلیل فعالیت بیش از میزان، پانکراس نیز آسیب می بیند. مقاومت به انسولین، یکی از علل و علائم اصلی ابتلا به بعضی بیماری ها مانند دیابت نوع دو است.3

چه چیزی سبب مقاومت نسبت به انسولین می شود؟

بسیاری از عوامل در مقاومت به انسولین دخیل هستند. یکی از این عوامل، افزایش میزان چربی خون است. مطالعات زیادی نشان داده است که میزان زیاد اسیدهای چرب آزاد در خون شما سبب متوقف شدن پاسخ به انسولین می شود.

دلیل اصلی اسیدهای چرب آزاد، خوردن مقادیر بسیار زیاد کالری و داشتن چربی مازاد بدن است. در واقع، خوردن بیش از حد، افزایش وزن، و چاقی به شدت با مقاومت به انسولین مرتبط هستند.

چربی احشایی، نوعی چربی خطرناک کمر است که در اطراف ارگان های بدن تجمع می یابند، که ممکن است اسیدهای چرب آزاد زیادی را در خون شما آزاد سازد، بعلاوه، هورمون های التهابی که سبب مقاومت به انسولین می شوند.

اگرچه این بیماری در بین افراد دارای اضافه وزن شایع است، اما افرادی عادی نیز مستعد این بیماری هستند.

سایر علل بالقوه مقاومت به انسولین عبارتند از:

فراکتوز

مصرف میزان بالایی از فراکتوز (برگرفته از شکر اضافه شده، نه میوه) با مقاومت انسولین در موش و انسان مرتبط است.

التهاب

استرس اکسیداتیو و التهاب افزایش یافته در بدن می تواند سبب این بیماری شود.

عدم تحرک

تحرک سبب افزایش حساسیت به انسولین می شود، در حالی که بی تحرکی سبب مقاومت به انسولین می شود.

میکروبیوتای روده

شواهد نشان می دهد که گسستگی در محیط باکتریایی در روده می تواند سبب النهاب شود که مقاومت به انسولین و سایر مسائل متابولیک را افزایش می دهد.

علاوه بر موارد ذکر شده، بعضی عوامل ژنتیکی و اجتماعی نیز ممکن است در ایجاد این بیماری دخیل باشند. نژاد سیاه پوست، اسپانیایی و آسیایی در ریسک بالاتری از ابتلا به دیابت قرار دارند.

خلاصه: علل اصلی مقاومت به انسولین ممکن است خوردن بیش از حد و افزایش وزن بدن، بخصوص در نواحی شکم و کمر باشد. سایر فاکتورها شامل مصرف شکر بالا، تورم، عدم تحرک، و ژنتیک نیز در مقاومت به انسولین دخیل هستند.1

علائم مقاومت به انسولین چه هستند؟

علائم رایج مقاومت به انسولین، عبارتند از:

خستگی مفرط

عدم تمرکز یا مه مغزی

افزایش وزن خصوصا در ناحیه شکم

حس گرسنگی دائمی

افزایش میل به خوردن شیرینی

افزایش فشار خون.3

راه هایی برای کاهش مقاومت انسولین

کاهش مقاومت به انسولین نسبتا ساده است. اغلب می توانید شرایط را به وسیله تغییر سبک زندگی خود، به روش های زیر تغییر دهید:

ورزش

فعالیت فیزیکی ممکن است ساده ترین راه برای بهبود حساسیت به انسولین باشد. اثربخشی آن تقریبا آنی است.

کاهش چربی دور شکم

باید هنگام ورزش، چربی های دورشکمی و اعضای حیاتی بدن را هدف قرار دهید.

ترک سیگار

سیگار کشیدن می تواند سبب مقاومت به انسولین شود، بنابراین، ترک آن می تواند یاری نماینده باشد.

کاهش مصرف شکر

سعی کنید مصرف قند خود را، بخصوص قندی که به وسیله نوشیدنی های شیرین بدست می آید، کاهش دهید.

خوب غذا بخورید

رژیم غذایی را مصرف کنید که کامل بوده و فاقد غذاهای فرآوری شده باشد. شامل آجیل و ماهی چرب.

اسیدهای چرب امگا 3

این چربی ها ممکن است مقاومت به انسولین را کاهش دهد، بعلاوه سبب کاهش تریگلیسیرید خون را نیز کاهش دهد.

مکمل ها

بربرین ممکن است حساسیت به انشولین را کاهش داده و قنو حون را نیز کاهش دهد. مکمل های منیزیم نیز ممکن است یاری نماینده باشد.

خواب

بعضی شواهد بیان می نمایند که خواب کم سبب مقاومت به انسولین می شود، بنابراین، بهبود کیفیت خواب باید یاری نماینده باشد.

کاهش استرس

سعی کنید میزان استرس خود را در زمانی که به شدت تحت فشار هستید، کنترل کنید. مدیتیشن ممکن است در این مورد یاری نماینده باشد.

اهداء خون

مقادیر بالای آهن خون با مقاومت به انسولین در ارتباط است. برای مردان و زنان یائسته، اهدای خون می تواند حساسیت به انسولین را افزایش دهد.

روزه داری گاه و بی گاه

الگوی غذایی زیر ممکن است حساسیت به انسولین را بهبود بخشد.2

پینوشتها

1.www.darmankade.com

2.www.doctorhabib.com

3.www.faradars.org

منبع: راسخون