در دامنه های رویا
به گزارش وبلاگ گردشگر مدرن، راهنمای گشت و گذار در الموت غربی
اگر بخواهیم چند نقطه کوهستانی و خوش آب وهوای ایران را لیست کنیم. قطعاً الموت یکی از آن نقاط است. منطقه ای وسیع شامل دو بخش شرقی و غربی در شمال استان قزوین که پر است از روستاهای آباد و باغ های حاصلخیز. پیش از
نویسنده و عکاس: مقصود سلیمی
راهنمای گشت و گذار در الموت غربی
اگر بخواهیم چند نقطه کوهستانی و خوش آب وهوای ایران را لیست کنیم. قطعاً الموت یکی از آن نقاط است. منطقه ای وسیع شامل دو بخش شرقی و غربی در شمال استان قزوین که پر است از روستاهای آباد و باغ های حاصلخیز. پیش از این بخش های مختلفی از روستاها و تفرجگاه ها و همین طور تماشای های تاریخی این منطقه را معرفی نموده ایم. این بار جهتی بسیار تماشایی را برای گشت و گذار به شما پیشنهاد می کنیم که در منطقه الموت غربی واقع شده است. الموت غربی از نظر آب و هوایی کمی از الموت شرقی، گرم و مرطوب تر است و چشم اندازش شباهت بیشتری به بعضی منطقه ها روستایی استان گیلان و از جمله رودبار دارد. غیراز تماشای چنین چشم اندازهایی، در این سفر در جاده ای خطرناک و پرپیچ و خم رانندگی خواهید کرد. از آب چشمه های خنک خواهید نوشید و از خنکای رودخانه هایی مثل نینه رود لذت خواهید برد. ضمن آنکه شانس تماشا قلعه و امامزاده های تاریخی را خواهید داشت. علاوه بر گشت و گذار در این منطقه کوهستانی زیبا و خنک، می توانید از این سفر با یک عالم میوه خوشمزه دست پربرگردید.
کجا بمانیم؟
از شب مانی ها
قطعاً در طبیعت زیبای الموت غربی، یکی از برترین گزینه ها، شب مانی در چادر است، البته می توانید از روستاییان هم اتاق کرایه کنید. آقای علی میرزایی به شماره 09127889961 از اعضای ستاد اسکان آموزش و پرورش هم می تواند به شما برای پیدا کردن اقامتگاه یاری کند.چطور برسیم؟
در راه قزوین
نقطه آغاز این برنامه، روستای بهرام آباد در منطقه الموت غربی است.اگر از سمت تهران و کرج راه افتاده اید، باید وارد آزادراه تهران -قزوین شوید، پیش از رسیدن به قزوین، وارد آزادراه زنجان شوید تا دانشگاه آزاد قزوین را در سمت راست تان ببینید. درست در خروجی دانشگاه و دقیقاً از جلوی در اصلی آن در همان سمت راست جاده، یک جاده وجود دارد که تابلوی باراجین را در ابتدایش خواهید دید. باید در این جاده روستاهای باراجین و زرشک را پشت سربگذارید و بعد از حدود 45 کیلومتر رانندگی از ابتدای این جاده و تقریباً 10 کیلومتر مانده به رازمیان (مرکز بخش الموت غربی) به روستای بهرام آباد برسید. در این جاده حدود 20 کیلومتر شیب سربالا به دره الموت دارید و 20 کیلومتر بعدی تا روستای بهرام آباد شیب جاده سرپایین است.
کجا بگردیم؟
دو راه تماشایی
پیشنهاد ما در سفر به منطقه الموت غربی، گشت و گذار در دو جهت روستایی است.منطقه الموت غربی، در شهریورماه بسیار خنک و تماشایی است.
از بهرام آباد تا فِشک:
سفر ما از روستای بهرام آباد آغاز می گردد. این جهت 25 کیلومتری را باید با خودرو طی کنید و مناسب پیاده روی نیست. بعد از آنکه به بهرام آباد رسیدید، بلافاصله بعد از پمپ بنزین روستا، وارد فرعی سمت چپ شده و جهت روستای پَرود، آکوجان و تَلاتُر را در پیش بگیرید. پرود دو امامزاده به نام های چهارده معصوم و کنعان (علیه السلام) دارد، روستای آکوجان به باغ های فندقش معروف است. در روستای تلاتر باید سراغ امامزاده افضل (علیه السلام) را بگیرید و توان خود را برای بالا رفتن از تپه مشرف به روستا محک بزنید. پس از تلاتر و بعد از پشت سرگذاشتن روستای پرچ کوه به چشم پرآب خارود می رسید. پیشنهاد ما این است که کنار چشمه و در سایه درخت گردوی بزرگ آن استراحت کنید. بعد از استراحت می توانید جهت را به سمت روستای فِشک ادامه دهید و در آنجا گشت و گذار کنید. پس از آن می توانید دوباره به سمت بهرام آباد برگردید.از بهرام آباد تا ویار:
از بهرام آباد به سمت شهر رازمیان بروید. از رازمیان به سمت روستای زردچال بروید که البته روستای کوچکی در این جهت است و پیش از رسیدن به زرچال سراغ قلعه لمبسر بروید. قلعه لمبسر از قلعه های اسماعیلی است و پایه ساسانی دارد. بعد از زردچال به سمت روستای دربند راه بیفتید. روستای دربند در داخل یک دره سرسبز واقع شده است و می توانید، آنجا را انتهای جهت گشت و گذارتان قرار دهید. یک گزینه دیگر هم دارید، بعد از دربند سراغ روستاهای هیر و ویار را بگیرید. می توانید از روستای هیر زغال اخته خریداری کنید. علاوه بر گشت و گذار در طبیعت این روستاها می توانید تا پای رودخانه نینه رود بروید و از سایه درختان و خنکای رودخانه لذت ببرید. اصلاً می توانید طوری برنامه ریزی کنید که ناهار را در کنار رودخانه بخورید. سرچشمه رودخانه، چشمه ای به نام وَگُل از نقاط مورد علاقه مردم منطقه است که یک کارخانه آب معدنی هم به همین نام در نزدیکی شهر رازمیان فعال است. منبع مقاله : نشریه سرزمین من، شماره 70./ج
منبع: راسخون