حذف فلزات سنگین از آب و فاضلاب امکان پذیر شد - وبلاگ گردشگر مدرن

به گزارش وبلاگ گردشگر مدرن به نقل از دانشگاه صنعتی امیرکبیر، دکتر میترا بیات دانش آموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر و مجری طرح فراوری نانوسلول های گالوانیک برای تصفیه آب و فاضلاب گفت: محدودیت منابع آبی، فرایند افزایشی جمعیت و رشد سریع صنایع در کشور، ضرورت تصفیه فاضلاب ها را بیشتر از هر زمان دیگری نمایان نموده است.

وی اضافه کرد: با افزایش هرچه بیشتر ملاحظات محیط زیستی، فناوری های نوین از جمله فرایندهای بر پایه نانو توجهات بیشتری را به خود جلب نموده اند.

دانش آموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر ادامه داد: در میان روش های مختلف تصفیه، نانوذرات آهن با داشتن ویژگی هایی چون مساحت سطحی زیاد، واکنش پذیری بالا در برابر تعداد زیادی از آلاینده ها، و ظرفیت جذب فراوان به همراه پایداری مناسب به عنوان یک راه چاره نوین و موثر معرفی شده اند. با وجود عملکرد مناسب نانوذرات آهن، مطالعات بر روی بهبود عملکرد آنها ادامه دارد.

بیات خاطر نشان کرد: رشد صنایع در کشور موجب فراوری حجم بالایی از فاضلاب های صنعتی شده است که تصفیه آنها نیازمند توجه و اقدامات جدی و عملی است. فلزات سنگین که یکی از خطرناک ترین آلاینده های موجود در فاضلاب های صنعتی هستند، به عنوان آلاینده هدف در این پروژه انتخاب شدند تا حذف موثر آنها به وسیله نانوذرات، گامی در جهت محافظت از آب و خاک و سلامت انسان و سایر جانداران باشد.

وی با اشاره به پروژه خود در دانشگاه صنعتی امیرکبیر گفت: در این طرح نانوسلول های گالوانیک بر پایه نانوذرات آهن فراوری و ارتقا داده شده اند و در نهایت قادر به حذف کامل فلزات سنگین بوده اند.

بیات با بیان اینکه روشی که برای بهبود نانوساختارهای در این پروژه استفاده شده است، ترکیبی کاملاً نو و فاقد مشابه داخلی و خارجی است، بیان کرد: در این پروژه، در ابتدا مطالعات جامعی روی نانوساختارهای بر پایه آهن و روش های بهبود آنها صورت گرفت.

فارغ التحصیل دانشگاه صنعتی امیرکبیر گفت: از آنجایی که این نانوساختار بهبود یافته عملکرد موفقیت آمیزی را در حذف کامل فلز سنگین و ترکیب دی نیتروتولوئن از خود نشان داد، در ادامه قصد داریم تا به بررسی پتانسیل حذف سایر آلاینده های اساسی در فاضلاب های کشور بپردازیم.

به گفته بیات، بعلاوه ترکیب این نانوذرات با سایر فرایندهای تصفیه نیز بررسی می شوند تا امکان حذف موثرتر و ارزان تر این نانوذرات در مقیاس های صنعتی فراهم گردد. همراه با ادامه تحقیقات به وسیله تیم پژوهشی، این نانوساختارها می توانند به صورت نیمه صنعتی نیز استفاده شوند.

وی با اشاره به معرفی ویژگی های طرح گفت: زمان صرف شده برای اجرای طرح: حدوداً 3 سال زمان برای مطالعات و بررسی روش بهبود نانوساختار و بعلاوه بررسی ساختار، و بررسی عملکرد آن در حذف آلاینده ها صرف شده است که البته بررسی عملکرد آن بر روی سایر آلاینده ها در سالهای آینده و با همکاری گروهی از دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشکده مهندسی شیمی برنامه ریزی شده است.

دانش آموخته دانشگاه صنعتی امیرکبیر گفت: روش استفاده شده برای بهبود نانوساختار، نمونه های مشابهی در داخل و خارج از کشور دارد، اما ترکیبات و دیدگاه بکار رفته در این نانوساختار منحصر به فرد بوده و این نانوذرات بهبود یافته، فاقد نمونه مشابه در داخل و خارج از کشور است.

این محقق با اشاره به مزیت های رقابتی طرح گفت: پتانسیل بالا در حذف فلز سنگین، نیترات و نیز ترکیب دی نیتروتولوئن، طول عمر بسیار بالای ذرات از مزیت های این پروژه به شمار می رود.

وی با اشاره به کاربردهای پروژه گفت: این نانوساختارها می توانند به منظور تصفیه آب و فاضلاب در تمامی صنایع استفاده شوند. بعلاوه به علت بازدهی بالای این نانوذرات در حذف آلاینده، می توان از آنها در تصفیه و تامین آب شرب برای منطقه ها دور افتاده نیز استفاده کرد.

به گزارش وبلاگ گردشگر مدرن، استاد راهنمای این پروژه دکتر بهرام ناصرنژاد عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر بوده است.